నా కవిత--ఏమి తెలుసు ప్రేమ గురించి?

ఎల్లలు లేని అలలకేమి తెలుసు స్వాతంత్రం గురించి
ఎగర లేని గువ్వకేమి తెలుసు ఆకాశం గురించి
ఎండలు లేని గడ్దకేమి తెలుసు వడగాలి గురించి
మనసు లేని మనిషి కేమి తెలుసు ప్రేమ గురించి

లీడర్- నా ఆలోచనలు

పేరుని చూసి నేను రానా నటించిన చిత్రం గురించి మాట్లాడుతున్నాను అని పొరబడద్దు. నా బ్లాగు పేరుకి న్యాయం చేద్దాము అని లీడర్ అన్న వాడి మీద నా ఆలోచనలని చెప్పటానికి ప్రయత్నిస్తున్నాను.

అసలు లీడర్ అంటె ఏంటి అని ప్రశ్నించుకుంటే నాకు వచ్చిన జవాబు "నలుగురిని తన వాళ్ళుగా అనుకొని వాళ్ళు పైకి రావటానికి అహర్నిశలు కష్టపడే వాదె లీడర్" అని నాకు అనిపించింది.

ఈ లెక్కన చూస్తే మా నాన్న పెద్ద లీడర్ ఎందుకు అంటే ఇప్పటికి కూడా మా నలుగురి కోసం అహర్నిశలు కష్టపడతారు. కానీ మనం మాట్లాడుకోవాల్సినది ఈ లీడర్ గురించి కాదు. సంఘాన్ని  తనది గా భావించి సంఘం అభివృద్ధి చెందటానికి అహర్నిశలు శ్రమించేవారి గురించి.

అందరికి వరకట్నం దురాచారం అని తెలుసు కానీ దానిని ఆపటానికి ప్రయత్నించే వాళ్ళు కొందరే. నేను ఉండే హైదరాబాదు నగరం లో ప్రతీ పదిమందిలో ఏడుగురన్నా పది దాకా చదివుంటారు అని నా నమ్మకం. ఐనా నేను చూసే పది వాహనాల్లో కనీసం మూడు కూడా నిభంధనలని సరిగా పాటించరు. అందరూ చదివిన వాళ్ళే కాని వాళ్ళకి నిభంధనలని పాటించాలి అన్న బుద్ధి ఉండదు ఎందుకు?

చాలా రోజులు పైన ప్రశ్న నన్ను వేధించింది. ఈ మధ్యనే నాకు దాని సమాధానం తెలిసింది.ప్రజలందరూ బావిలో కప్పలాంటి వాళ్ళు వాళ్ళ కి కనిపించే గోడని దాటి వెళ్ళరు. నేను కూడా అలాంటి ఒక కప్పనే అని నాకు అనిపించినప్పుడల్లా చాలా బాధగా వుంటుంది. సరే అని దీనికి పరిష్కారం వెతకటం మొదలుపెట్టా. అదే సమయం లో లీడర్ చిత్రం చిత్రీకరణని తెలంగాణా కార్యకర్తలు ఆపేశారు అని రానా తో "జై తెలంగాణా" చెప్పించి వదిలేశారూ అని వార్తలు వచ్చాయి . చిత్రీకరణ ఆపారు బాగుంది వాళ్ళ పోరాటం ప్రభుత్వం దృష్టికి వెళ్తుంది కాని ఆ తర్వాత "జై తెలంగాణా" చెప్పించటం వల్ల వచ్చిన లాభం తెలియట్లేదు. ఈ సంఘటన తర్వాత నాకు ఒకటి బాగా తెలిసింది. ఆ సెట్స్ మీద దాడి చేసిన మందకి సరైన నాయకుడు లేడని. దానితో పాటు మనం ఇలా బావిలో కప్పల్లా ఉండటానికి కారణం కూడా  సరైన నాయకుడు లేకనే. సరైన నాయకుడే వుంది వుంటే మనం బావిలోనే వుండేవాళ్ళం కాదు.

ఏ పోరాటానికి అయినా నాయకుడు చాలా ముఖ్యం.నాయకుడు లేని ప్రయాణం చుక్కాని లేని పడవ లాంటిది. నేను నాలో నాయకుడు ఉన్నదేమో అని చూసుకున్నాను కాని నాకు నాయకత్వపు లక్షణాలు లేవని నాకు అర్ధం అయ్యాయి. మనకి ఇప్పుడు వున్నా రాజకీయనాయకులు గాని కార్మిక నాయకులు గాని ఎవరికి నాయకత్వం మీద పూర్తి అవగాహన లేదు అనేలా ప్రవర్తిస్తున్నారు. వాళ్లకి అంట అవగాహనా వున్నా దానిని దాచేస్తున్నారు. ఒక వేళ వున్నా దానిని తోక్కిపెడుతున్నారు. స్వల్ప లాభాలకి స్వలాభాలకి  మోసపోతున్నారు.

మన రాష్ట్రానికి దేశానికీ ఒక చక్కని నాయకుడి అవసరం కొట్టొచ్చినట్టు కనిపిస్తోంది. కాని మనకి అలాంటి నాయకుడు రాలేదు.  ఎందుకు అంటే మనలోని నాయకత్వపు లక్షణాలని చిన్నప్పుడే చంపేస్తారు చదువులకి బానిసగా చేసి. కొంచెం ప్రపంచం తెలిసి మళ్ళి మనలో నాయకత్వపు లక్షణాలు పెరిగే సమయం లో సంఘం  కట్టుబాట్లు అని మళ్ళి చంపేస్తారు. తర్వాత ఆ నిర్లిప్తత అలా మనసులో ఉండిపోతుంది. దయచేసి అలాంటి వాళ్ళు ఆ నిర్లిప్తత వదిలి పోరాడండి.తల్లితండ్రులు కూడా తమ పిల్లలని రాజకీయాలకి ప్రోత్సహించండి. చక్కని పెంపకం లో పెరిగే నాయకుడు చక్కగా రాష్ట్రాన్ని నడపగలడు.

చివరిగా నాకు అర్ధం అయ్యింది ఏంటంటే మన దేశం లో నాయకుల కొరత లేనేలేదు కాని నాయకుడిని గుర్తించే ఊపిక తీరిక పెద్దలకి ఉండట్లేదు లేక వాళ్ళు గుర్తించినా వాళ్ళని రాజకీయానికి పంపట్లేదు.భయం వల్లనో మరే ఇతర కారణం వల్లనో  వాళ్ళని తల్లితండ్రులు నాయకులలోని నాయకత్వపు లక్షణాలని చంపేస్తున్నారు. అందుకే మనం ఇలానే ఉంటున్నాం. మనం(జనం ) కూడా ఒక మంచి కారణానికి పోరాటం చేస్తుంటే కానీస బాధ్యతగా సహకరించము. గుడ్డిగా ఎవడో తలక మాసిన రాజకీయనాయకుడు సమ్మెలు ధర్నాలు చేస్తుంటే వాళ్ళకి సహకరిస్తాము ఎందుకు అంటే వాడికి బలం వుంది బలగం వుంది అన్న భయం. అందరు దానినుంచి బయటకి రావాలి మన దేశం లో కూడా  మళ్ళి మంచి నాయకులు రావాలి అని ఆశిస్తూ ముగిస్తున్నాను


ఈ టపాలో మిమ్మల్ని బాగా విసిగించి వుంటే క్షమించండి

జైహింద్

సుబ్బారావు vs సుబ్బలక్ష్మి--ఆపేస్తున్నాను

కొన్ని అనివార్య కారణాల వల్ల నా కధ "సుబ్బారావు vs సుబ్బలక్ష్మి" రాయటం నిలిపివేయవలసివచ్చింది.  దయ చేసి క్షమించగలరు