కధ: విధి - 2

సంతోష్ అలా సుకన్య గురించి ఆలోచిస్తూ ఫోన్ చేస్తూ కంగారు పడుతూ వుండగా ముందు ట్రాఫిక్ మన్ను తిన్న పాము లాగా మెల్లగా కదలసాగింది. సంతోష్ తొందరగా ఇంటికి వెళ్ళటానికి దొరికిన ఏ కొంచెం ఖాళీ వదలట్లేదు. అతనికి  టెన్షన్ వల్ల బాగా చెమటలు పట్టేసాయి. ఇంకా తట్టుకోలేక హెల్మెట్ తీసి బండి నడుపుతున్నాడు.

అతను అలా కష్టపడుతూ మొత్తానికి వాళ్ళ ఇంటికి వెళ్ళే డొంక రోడ్డు లోకి వచ్చేసాడు.  అప్పటికే గంట  అయ్యింది సుకన్య నించి కాల్ వచ్చి. ఎప్పుడు ఆ రోడ్ లో 40  దాటని సంతోష్ 90 లో వెళ్తున్నాడు. దూరంగా కనిపిస్తున్న ఇంటివైపు చూస్తూ బండి నడుపుతున్నాడు.
***********************************************************************

భర్త ఇంటికి రాలేదు ఇంట్లో కరెంటు పోయింది. ఎంత వెదికిన కొవ్వొత్తులు కనిపించలేదు. ఇంకా చీకటిలో వుండటం ఎందుకు అని కొంచెం దూరం లో ఉన్న పిన్నిగారి ఇంటికి వెళ్లి కొవ్వొత్తి తెచ్చుకుందాం అని సుకన్య అనుకుంది. కానీ తనతో పాటుగా ఫోను తీసుకెళ్లటం మర్చిపోయింది. పిన్ని గారి ఇంటికి వెళ్లి ఒక పది నిముషాలలో 

వచ్చేద్దాం అనుకుంది సుకన్య కానీ పిన్నిగారు కబుర్లు చెప్తూ కూర్చోబెట్టేసారు.

"సంతోష్ వచ్చేసి ఉంటాడు. ఇంకా నేను వెళ్ళాక నామీద వీరంగం వేస్తాడు."  అని మనసులో అనుకుంటూ "అవునా పిన్నిగారు..అలా జరిగిందా?" అని ఏమి చెప్తోందో వినకుండా ఎటో ఆలోచిస్తోంది సుకన్య. నిన్ననే ఇద్దరికీ గొడవ అయ్యింది. ఈ రోజు అతనికి నచ్చినవి అన్ని చేసిపెట్టింది. అతనికి బాగా ఇష్టమయిన చీర కట్టుకొని ఎదురు చూస్తోంది. అదే చెప్దాం అని ఒక గంట ముందు ఫోన్ చేసింది కానీ సంతోష్ ఎత్తలేదు. "అయితే బయలదేరిపోయారు " అని కంగారుగా మిగతా సింగారం చేసుకుంటుండగా కరంటు పోయింది ఇంకా కొవ్వొత్తి కోసం వచ్చి పిన్నిగారికి దొరికిపోయింది.

"బాబా సాయిబాబా....బాబా సాయిబాబా...నీవు మావలె మనిషివని..." అంటూ పిన్ని గారి ఫోన్ మోగుతోంది. "ఆ చెప్పండి...అవునా సరే అయితే" అని పెట్టేసింది పిన్నిగారు. "మీ బాబాయ్ ఫోన్ అమ్మాయి రావటానికి ఇంకో 

20  నిముషాలు పడతాయి అంట. ఇంకా అన్నం వండలేదు" అని ఏదో చెప్పబోయింది. "సరే పిన్ని గారు అయితే ఇంకా నేను వెళ్తాను. ఆయన కూడా వస్తూ వుంటారు. ఇంట్లో పని వుంది" అని బయల్దేరింది సుకన్య.

సంతోష్ ఇంటికి వచ్చేసి ఉంటాడు పాపం గేటు బయట కూర్చుని ఉంటాడు  అని కంగారుగా నడుస్తోంది సుకన్య. ఆ కంగారులో మలుపు కి అటు వైపు వస్తున్న బండిని చూడలేదు. కొంచెం దగ్గరగా వచ్చాక చూసింది కానీ అప్పటికే చాలా ఆలస్యం అయ్యింది .... 

*****************************************************

"పాపం పెళ్ళాం ఫోన్ ఎత్తలేదు అని కంగారు పడి స్పీడ్ గా వస్తూ చీకట్లో ఆ పిల్లనే గుద్దేసాడు. పక్కన కొండ రాళ్ళకు తల తగలటం వల్ల ఇద్దరు చచ్చిపోయారు" అంటూ చుట్టూ గుమ్మిగూడున్న జనాలలో ఒకడు అనటం గాలిలోకి తన భార్య తో పాటు వెళ్తున్న సంతోష్ ఆత్మ విని కన్నీరు కారుస్తోంది, పక్కన ఉన్న సుకన్య ఆత్మ ఇంకా ఆ షాక్ నించి తెరుకోనట్టు సూటిగా సంతోష్ నిర్జీవ దేహాన్ని చూస్తూ వుంది. మెల్లగా రెండు ఆత్మలు అలా మేఘాలలో కలిసి పోయాయి.

(అయిపొయింది)

కధ: విధి - 1

"నేను నువ్వంటూ వేరే వున్నా నాకివేళ నాలో నువ్వునట్టుగా ....." అంటూ మోగుతోంది సంతోష్ ఫోన్. ఆ కాల్ తన భార్య సుకన్యనించి వచ్చింది.తనకొక్కదానికే ఆ టోన్ వస్తుంది. ఇంకో

10  కిలోమీటర్ల ప్రయాణం చేస్తే ఇల్లు వచ్చేస్తుంది. బండి వేగం ఇంకా కొంచెం పెంచాడు సంతోష్.

మామూలుగా వేరే ఎవరైనా కాల్ చేస్తే డ్రైవ్ చేస్తూ మాట్లాడతాడు కాని సుకన్య అలా మాట్లాడితే తిడుతుంది అందుకే తన కాల్ పట్టించుకోకుండా వదిలేసాడు. ఇంకో పది నిముషాలలో ఎలాగన్నా ఇంటికి వెళ్లిపోవాలి అనుకుంటూ వేగం పెంచుతూ పోతున్నాడు. ఇంతలో దూరంగా ట్రాఫిక్ జాం కనిపించింది. తను ఇంటికి త్వరగా వెళ్ళాలి అన్న ఉత్సాహం అంతా నీరుగారిపోయింది. ఇంకో గంటకి వెళ్తే గొప్ప అనుకుంటూ ఆగివున్న బస్సువెనక తన పల్సర్ ఆపి ఇంటికి కాల్ చేసాడు.అటు నించి సమాదానం లేదు. ఏదో పని లో వుంది వుంటుంది అని మళ్లీ చేసాడు మళ్లీ సమాధానం లేదు. సరేలే ఒక 10  నిముషాలు ఆగి చేద్దాం అని బండి మీద అలా కూర్చుండి పోయాడు. సెల్లులో సమయం చేస్తే అప్పటికే రాత్రి 10  అయ్యింది.

బండి మీద చాలా అసహనం గా వున్నాడు సంతోష్ సుకన్య కి ఇప్పటికి 10  సార్లు కాల్ చేసాడు కాని ఆమె నించి జవాబు లేదు. మనసు ఏదో కీడు శంకిస్తోంది. ఎంత మంది చెప్పిన వినకుండా ఈ నిర్మానుష్యమైన చోట ఇల్లు
తీసుకున్నందుకు తనని తానూ బాగా  నిందించుకుంటూ అసలు ట్రాఫిక్ ఎందుకు ఆగింది చూద్దాం అని ముందుకు వెళ్లి చూసాడు. చాలా దూరం నించి వాహనాలు ఆగి వున్నాయి. ఈ లోపు అటు వైపు నించి ఒక అంబులన్సు సైరను వేసుకుంటూ వెళ్తోంది. ఆ అంబులన్సు వెనకపడి వచ్చిన కొన్ని వాహనాలలో ఒకటి సంతోష్ ఉన్న చోట ఆగిపోయింది.
"బాస్, ఏమైంది ముందర??" అడిగాడు సంతోష్

"ఎవరో ఒక లేడి ని బస్సు గుద్దింది అంట...ఫోన్ మాట్లాడుతూ రోడ్ చూడకుండా రోడ్ దాటబోయింది బస్సు గుద్దేసింది..బాగా దెబ్బలు తగిలాయి.. ఈ బస్సు వెనక వున్నా లారీ సడన్ బ్రేకు వేసే సరికి బోల్తా పడింది...రోడ్ అంతా బ్లాక్ అయ్యింది...ఇంకా మీరు వెళ్ళటానికి ఇంకో గంటన్నా పడుతుంది" అని చెప్పి బండి స్టార్ట్ చేసుకొని వెళ్ళిపోయాడు అతను.

"లేడి" "ఫోను" అనే సరికి సంతోష్ భయం ఇంకా పెరిగిపోయింది. ఇంకో సారి  సుకన్య కి కాల్ చేసాడు సమాధానం లేదు. చుట్టూ పక్కలకి ఫోన్ చేద్దాం అన్న వీళ్ల ఇంటికి దగ్గరగా  ఇళ్ళు లేవు. అతనికి మనసులో చాలా ఆలోచనలే తిరుగుతున్నాయి. ఒక పక్కన ఏమి జరిగిందో అన్న భయం ఇంకో పక్కన ఏమి జరిగివుండదు లే అన్న ఆశ మెదులుతున్నాయి.

...ముగింపు త్వరలో